අක්වැස්ස

  බොල් වූ පොළෝ ගැබට  හෙලා රන් දහඩිය  එය ක්ෂේමභූමියක් කොට,  හේනෙ පැලේ පැල් රැක්ක   යාන්තමින් කිරිවැදෙන  විට    වී කරල,  හීන් හිනාවකින්   මගේ සිත දිරිය කළ    නුඹ   මහා නීග්‍රෝධ වෘක්ෂයකි,  මගේ දිවි මඟ  සෙවණ කළ...........